Czesi w Aberystwyth

Nie widziałem ani jednego mówiąc szczerze...

Wyjazd na zachodnie wybrzeże Walii był służbowy, choć przez bardziej doświadczonych pracowników akademickich wyjazdy takie określane są mianem turystyki akademickiej. I w sumie trudno się dziwić, bo przecież jak wyjazd nad morze to turystyka a nie praca.

Sama miejscowość jest malownicza, nawet jeśli nie liczyć stad owiec, które urozmaicają każdy kawałek Walii (myślałem, że to złośliwość pod adresem Walii, ale to jednak szczera prawda). Przy promenadzie położone są w zasadzie tylko hotele i pokoje na wynajem z olbrzymimi oknami skierowanymi na zachodzące słońce, co wygląda mniej więcej tak:

Na konferencji nie było w każdym razie żadnego Czecha, może dlatego, że w Czechach problematyka travel writing mało kogo interesuje.  Czesi wolą podróżować niż pisać o podróżowaniu, co jest też jednym z powodów, dla których w czeskiej literaturze gatunek reportażu w formie znanej nam z Polski nie jest obecny.

W Aberystwyth nie było jednak żadnych innych Czechów. Nie było turystów, nie było imigrantów zupełnie jak gdyby Aberystwyth było anty-czeskie.

Nie było natomiast anty-polskie. Jak wszędzie na świecie również na krańcach Walii Polaków było pod dostatkiem. Polacy byli wśród uczestników konferencji w ramach grupy na tyle silnej by stworzyć polski panel i jeszcze mieć polski wycieczki w kilku innych grupach tematycznych. Polskich turystów nie brakowało na plaży, gdzie przy pomocy chipsów walczyli z zadziornymi mewami.  Był nawet polski sklep w Aberystwyth, co oznacza, że i na co dzień Polaków na wybrzeżu Morza Irlandzkiego nie brakuje.

A gdzie Czesi?

Vycestování jak sami mówią… Czesi używają tego określenia w odniesieniu do młodzieży, która była chwilę za granicą, zobaczyła co miała zobaczyć i wróciła do domu. No i teraz są już wróceni do Czech.

Bo Czesi chętnie do swojego kraju powracają i niechętnie myślą o opuszczaniu go na dłuższy czas. Większość z nich po prostu wyjeżdża i wraca.